Erraten badut barkatu
sentitzen ditudan hitzekin
ezin naiz gehio korapilatu.
Nahiago zintzoki hitz egin,
ene hitzak ez bilatu,
gibelera begiratu
ene aitzina argi dadin.
Barkaidazu ama nere iragana ezin dut aldatu gerora.
Orain banan bana datozkit nigana pasatakoen metaforak :
goxoki joan zure ondora, beso artean nadin hondora…
Heriok itzuliko al digu bizitzak ebatsi zigun denbora ?
Barkaidazu aita ez dut egin nahita baina maiz sentitu dut lotsa.
Ene etxekoa ta bihotzekoa zergatik egin zait arrotza ?
Amaren heriotzaren osteko gerra hotzak
erakutsi zidan zentzu guzietan ideki zaizula bihotza.
Barkaidazu anaia, ttiki ginen garaian
ibili banintzen ene lekua atxeman nahian,
Inoiz izan dituzun dudak sortu badizkizut,
eskaini didazunetik zerbait kendu badizut…
Ta zuk ni, ta nik zu… ta guk ni, ta nik gu…
Lehen minen gatibu izanagatik gu,
ederki dakigu dolua darigu,
baina uzten badigu hemen maitasuna ari du.
Barkatu arreba badakit topera ditugula gure plangintzak.
Aitzakia bera uztea hobe da ez baditut jarri baldintzak.
Ekarri bezala eraman ditzala hain zerbitzala den bizitzak
gure gardentasunak ekarri dizkigun momentu grisak.
Abuelak abuelo darama ta aititek berriz amama
Joan zineten banan bana, itzuli nahi dut zuengana.
Ta usu dolu dut garai batzuk haur gisa bizi izana…
Milesker etorkizuna eta barkatu iragana.
Barkamena eskertzen da nun eta ez den meza,
damuen alde ona aztertzen naiz egona
ta iritsi naiz hona. Ez da zaila ez errexa.
Hutsaren ondotik ezin da heldu ezereza.
Erraten badut barkatu
sentitzen ditudan hitzekin
ezin naiz gehio korapilatu.
Nahiago zintzoki hitz egin,
ene hitzak ez bilatu,
gibelera begiratu
ene aitzina argi dadin.